Koliko je mali fudbal spašavao dostojanstvo?
Nedavno sam dobio ovu fotografiju koju želim da podijelim sa vama poštovani čitaoci portala.
Prva pomisao kada sam ugledao sliku, te se podsjetio na te ratne dane, bila je zašto fudbalski savezi, gradski i kantonalni prije svega, ne posvećuju više pažnje onome šta se radilo kada je u pitanju sport u toku agresije na Sarajevo.
Mogao sam primjetiti, tokom ovih poratnih godina, da većinom sve značajne gradske kulturne i umjetničke organizacije svake godine obilježavaju dane aktivnosti iz ratnog perioda.
Za SARTR i aktivnosti koje su provođene je rečeno “njegov rad je istinsko svjedočanstvo da se i u najtežim uvjetima za čovjeka, kroz kulturu i umjetnost, može spasiti ljudsko dostojanstvo.”
Da se razumijemo svaka čast Dubravku Bibanoviću i ekipi. Ali, gdje smo mi iz ratnog fudbalskog saveza? Da li smo mi bili u službi ovoga što se navodi? Ne znam tačan broj turnira i liga takmičenja koje smo organizovali u Skenderiji a kasnije i u FIS-u. A bilo ih je dosta, možda i previše obzirom da je rat.
U razmišljanjima sam “otišao” po ratni sastav predsjedništva fudbalskog saveza Sarajeva. Pronašao sam podatak da su u toku rata većinu mandata u Predsjedništvu FS Sarajevo obavljali (po abecednom redosljedu): Božur Franjo, Hadžiomerović Alija, Hajdarević Hasan, Kamber Hamo (predsjednik), Kozarić Kemal, Kureš Miodrag, Mioč Ivica (gen.sekretar), Muzurović Adnan i Sprečo Edin.
Ko je danas od njih član nekog od organa fudbalskog saveza? Niko. Znači nije se imao ko zalagati da istina i konkretan rad bude adekvatno valorizovan, jer nove (sadašnje) članove Izvršnog odbora gradskog i kantonalnog fudbalskog saveza to ne interesuje. Sve je počelo od njih i oni su za sve zaslužni…
Komplet tekst možete pročitati, knjiga “Fis-Gol, Više od igre”
FIS-GOL TIM
22.10.2025.